به گزارش آسوشیتدپرس این بررسی که بوسیله پژوهشگران در دانشکده پزشکی ویرجینیای غربی انجام شد، نشان داد که افرادی که خواب‌شان، شامل چرت‌های روزانه، کمتر از 5 ساعت در روز بوده است با احتمال دو برابر بیشتر در خطر تشخیص آنژین صدری، بیماری کورونری قلب، حمله قلبی و سکته مغزی است.
و این بررسی می‌گوید خوابیدن بیشتر از هفت ساعت نیز خطر بیماری قلبی-عروقی را افزایش می‌دهد.
این بررسی نشان داد افرادی که در این بررسی گفته بودند 9 ساعت یا بیشتر در روز خوابیده‌اند، با احتمال 1.5 برابر بیشتر نسبت به افرادی که هفت ساعت می‌خوابیدند، دچار بیماری قلبی-عروقی شده‌اند.
گروهی که بیش از همه در معرض خطر بودند، بزرگسالان زیر 60 سال بودند که پنج ساعت یا کمتر در شب می‌خوابیدند.
زنانی که دچار کمبود خواب بودند، یعنی به همراه چرت‌های روزانه، کمتر از 5 ساعت در شبانه‌روز می‌خوابیدند، نیز بیش از 2.5 برابر در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی بودند.
ابن پژوهشگران می‌گویند مدت کم خواب شبانه، با آنژین صدری، همراهی داشت، در حالیکه هم خوابیدن خیلی کم و هم خوابیدن خیلی زیاد با حمله قلبی و سکته مغزی ارتباط داشت.
نتایج این بررسی در شماره اخیر ژورنال Sleep منتشر شده است.
یک بررسی جداگانه در همین شماره ژورنالش Sleep منتشر شده است، نشان می‌دهد که خوابیدن‌های طولانی‌مدت گاهگاهی می‌تواند برای افرادی که مجبورند خواب‌شان را کم کنند، مفید باشد.
در این بررسی که دیوید دینگز، رئیس واحد خواب زمان-زیست‌شناسی و خواب در دانشکده پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا، سرپرست آن بود، نشان داده شد که 142 بزرگسال که برای پنج روز دچار محدودیت شدید خواب بود- که برای بسیاری از افراد در طول هفته کاری رخ می‌دهد- زمان‌های واکنش آهسته‌تری داشتند و دچار مشکل تمرکز بودند.
اما پس از یک شب خواب برای بازیابی توان فرد، هشیاری این افراد محروم از خواب به طور قابل‌توجهی بهبود یافت، و بزرگترین بهبود در افرادی دیده شد که به آنها اجازه داده شده بود پس از یک هفته کاری با تنها چهار ساعت خواب شبانه، 10 ساعت را در بستر بمانند.
دینگز می‌گوید: "هر یک یا دو ساعت خواب در صبح پس از دوره‌ای از کمبود خواب مزمن نسبی منافعی واقعی برای بازیابی مداوم هشیاری رفتاری فرد دارد."
آکادمی پزشکی خواب آمریکا توصیه می‌کند که اغلب افراد بزرگسال در هر شب هفت تا هشت ساعت بخوابند.
