به گزارش خبرگزاری قرآنی ایران (ایکنا)، نشست «نقد و بررسی تحریف‌شناسی واقعه عاشورا» به همت گروه حوزه‌های علمیه ایکنا با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین محمدعلی جاودان، مدرس سطوح عالی حوزه علمیه و محقق و پژوهشگر در زمینه تاریخ اسلام، در حسینیه آیت‌الله جاودان تهران، امروز 12 دی‌ماه از ساعت 11 تا 12 برگزار شد.
حجت‌الاسلام جاودان در ابتدا به بررسی تاریخ اجمالی عاشورا پرداخت و گفت: تاریخ عاشورا از بهترین بخش‌های تاریخ اسلام است زیرا کمترین مقدار از تحریف و زیر و رو شدن توسط دشمن را در این تاریخ می‌توان مشاهده کرد.
وی افزود: اگر این تاریخ را با دیگر بخش‌های تواریخ پیامبر(ص) و ائمه(ع) مقایسه کنید کمترین تحریف را در می‌یابید و آنچه از تحریف در این واقعه به چشم می‌خورد همه مربوط به دوره شروع مرثیه‌خوانی و مرثیه‌خوانان قدیم است و الا متن واقعه عاشورا بسیار پیراسته است.
جاودان اظهار کرد: ما باید برای تحلیل تاریخ از متن صحیح تاریخ استفاده کنیم، تفسیر تاریخ عاشورا منوط به متن صحیح تاریخ عاشورا است که خوشبختانه در این تاریخ نکات برجسته‌‌ای در زمینه دریافت حقیقت و فلسفه عاشورا داریم.
وی ادامه داد: واقعه عاشورا از آنجا شروع شد که استاندار مدینه کسانی را به سراغ اباعبدالله(ع) و عبدالله زبیر که از بیعت با یزید سرباز زده بودند، فرستاد و آنها را به دارالاماره دعوت کرد که عبدالله زبیر از این کار سرباز زد ولی امام حسین (ع) به همراه خویشان خود که مسلح بودند به دارالاماره رفتند و در آنجا بدون آنکه بیعت کنند از دارالاماره بیرون آمدند.
این مدرس سطوح عالی حوزه گفت: سپیس امام (ع) به مکه رفتند که در آنجا هم با دولت بنی‌امیه بیعت نکرد سپس به خاطر اینکه اهالی کوفه از ایشان دعوت کرده بودند که ما نیازمند امام و پیشوا هستیم به خاطر اینکه جواب دعوت مردم را بدهند رهسپار کوفه شدند.
وی تصریح کرد: حادثه عاشورا از رفتن امام (ع) به دارالاماره تا عصر عاشورا طول کشید و تمام درخواست دولت بنی‌امیه از امام(ع) این بود که امام(ع) با آنها بیعت کند، یعنی امام(ع) قبول کند که دولت بنی‌امیه مشروعیت دارد ولی امام از این کار تحاشی کرد و سرباز زد.
حجت‌الاسلام جاودان تصریح کرد: امام بیعت بنی امیه را نمی‌پذیرد چون این کار را شرعی نمی‌داند، در جایی می‌فرمایند«اگر به لانه‌ی حشره‌ای پناه ببرم اینها مرا از آن بیرون می‌آورند و خون قلب مرا بیرون خواهند ریخت»، رسم خلفا چنین بود که هر کس با آنها بیعت نمی‌‌کرد کشته می‌شد این رسم که رسم اسلامی نیست در تمام خلفا اسلام وجود داشت به جز امیرالمومنین(ع) که تا خوارج کسی را نکشته بودند با آنها کاری نداشتند.
این پژوهشگر تاریخ اسلام گفت: بنی‌امیه امام حسین(ع) و یاران ایشان را کشتند و بر بدن ایشان و یارانش اسب‌ها تاختند و سرها بریده شدند که در هیچ کجای تاریخ اسلام سابقه نداشت، فقط در زمان معاویه سر عمر بن حمق به علت بیعت نکردن بریده شد.
وی به حدیث وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِی أُمَّةِ جَدِّی أُرِیدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْکَر اشاره کرد و افزود: تمام حرکتی که امام از مدینه تا کربلا انجام دادند به خاطر اصلاح امت جدشان بود که راه اصلاح آن امر به معروف و نهی از منکر بود و بیعت نکردن امام(ع) تجسم امر به معروف و نهی از منکر بود و امام می‌خواست بدین وسیله نامشروع بودن حکومت بنی امیه را نشان دهد.
جاودان افزود: امام (ع) در برابر بدعت قیام کردند، حکومت بنی امیه از معاویه تا یزید بدعت در اسلام بود، اینکه فردی شارب الخمر و فاسق امیر المومنین شود یک بدعت بود و امام این را نمی‌توانست بپذیرد.
این مدرس سطوح عالی حوزه گفت: در اسلام دو گونه امر به معروف و نهی از منکر داریم، یک بار امر به معروف و نهی از منکر در برابر گناه است که اگر انسان خوف از جان داشته باشد وجوب آن برداشته خواهد شد ولی گونه‌ای امر به معروف و نهی از منکر در برابر بدعت داریم که در این صورت انسان ولو خوف از جان داشته باشد باز وجوب آن رفع نمی‌شود و امام(ع) در مقابل این بدعت به قیامت جان خودش و یارانش و اسیر شدن خانواده‌اش مقابله کرد.
وی ادامه داد: امام(ع) می‌فرمود: اگر یزید بر مسند خلافت تکیه کند از اسلام چیزی باقی نخواهد ماند و امام(ع) با حرکت خود از مدینه تا کربلا و پس از آن توسط امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) تا شام پیام مخالفت خود با حکومت نامشروع بنی‌امیه را به سراسر جهان اسلام ارسال کرد به طوری که پس از واقعه عاشورا یزید و عبیدالله و ابن زیاد پشیمان شدند و یکدیگر را به دست داشتن در این فاجعه محکوم کردند.
حجت‌الاسلام جاودان در پایان گفت: قداست خون امام حسین(ع) نگذاشت که تاریخ شهادت امام حسین (ع) را در خودش هضم کند به طوری که پس از چندی قیام مختار و توابین شکل گرفت که می‌گفتند برای توبه چاره‌ای جز کشته شدن نداریم، درست است که حکومت یزید سه سال طول کشید ولی این حرکت امام حسین (ع) قداست حکومت یزید را از بین برد و باعث شد بعد حادثه کربلا همه از وی برائت جویند.
