حاجی میرزا آغاسی در این منطقه باغی احداث کرد که به نام عباس‌آباد مشهور و باعث رونق اراضی عباس‌آباد شد. در زمان محمدشاه قاجار، این باغ و ساختمان بزرگ آن که به نام عباس‌آباد (محل کنونی اراضی عباس‌آباد) نامیده می‌شد به عنوان یکی از محلات به دیگر محلات تهران افزوده شد. همچنین در دوره قاجار در این اراضی چند رشته قنات حفر شد ولی تغییر عمده‌ای در وضع زمین‌های آن پدید نیامد.
پس از آن در اواخر دوره قاجار مالکیت این اراضی به افراد سرشناسی چون مستوفی الممالک و حاج امین‌الضرب رسید. در آغاز حکومت پهلوی، مالکیت اراضی عباس‌آباد در اختیار بانک فلاحت (کشاورزی) قرار گرفت و در اواخر دهه40، بانک کشاورزی به عنوان مالک عمده اراضی، بخش‌هایی از آن را میان بانک رهنی، سازمان برنامه و کارکنان بانک کشاورزی تقسیم کرد و در سال1331 بخش عمده‌ای از قسمت شمالی اراضی عباس‌آباد به لحاظ وجود پادگان عباس‌آباد در اختیار کارکنان ارتش قرار گرفت. در سال1342، اهمیت و موقعیت اراضی و مکان آن در بافت شهر تهران در شورای اقتصاد مطرح شد و ضرورت ساماندهی و خرید و تملک و نوسازی اراضی مذکور به صورت اوراق قرضه مصوب و تا سال1348 اقدام شد. سپس دولت وقت مصمم شد یک مجموعه اداری- بازرگانی نوین در این اراضی طراحی و اجرا کند.
در سال1353 تصمیم گرفته شد در این اراضی یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های مدرن شهری دنیا ساخته شود. با پیروزی انقلاب اسلامی، مدتی بررسی و تعیین تکلیف اراضی متوقف ماند ولی در سال1361 پیشنهادی از سوی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (رئیس‌جمهور وقت) و آیت‌الله هاشمی رفسنجانی (رئیس مجلس وقت) به حضرت امام‌خمینی(ره) ارائه شد مبنی بر اینکه بخشی از اراضی عباس‌آباد به ساخت مصلای بزرگ تهران اختصاص یابد و با موافقت ایشان مصلای تهران به عنوان اولین متقاضی اراضی پس از انقلاب در مرحله اول حدود 63هکتار از اراضی را به خود اختصاص‌داد. در اردیبهشت 1365 حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (ریاست جمهوری وقت) در ابلاغی به شهردار تهران در ارتباط با بحث اراضی طی نامه561/1 مورخ6/2/1368 فرمودند: «به منظور حفظ تناسب میان مصلی با طرح‌های واقع در حریم آن لازم است هرگونه دخل و تصرف که در اراضی منطقه منظور می‌گردد را یکجا به اینجانب ارائه فرمایید. توصیه می‌شود، مجموع اراضی برای طرح‌های بلندمدت فرهنگی، سیاسی و نیز فضای سبز منظور گردد».
در مصوبه شورای عالی شهرسازی و معماری (2/4/1384) اراضی عباس‌آباد به عنوان یک موضوع مهم برنامه‌ریزی و مدیریت شهری در تهران مطرح بوده است و این اراضی می‌بایست در مقیاس فراملی، ملی و کلانشهر منطقه‌ای و محلی ایفای نقش کند.
براساس طرح جامع عباس‌آباد مصوب 2/5/1384 شورای عالی شهرسازی و معماری ایران، کاربری اراضی عباس‌آباد لازم است به صورت فضای سبز و فرهنگی باشد و تا آنجا که ممکن است زیبایی‌های طبیعی، توپوگرافی و محیط سبز اراضی حفظ شود.اراضی عباس‌آباد در منظر طبیعی یکی از چهارتپه‌ای است که در اراضی شهر تهران در دامنه سلسله جبال البرز قرار می‌گیرد. اراضی در محیط طبیعی تهران در امتداد تپه‌های کن، پردیسان و لویزان واقع شده است، تا حدود دهه1340 شهر تهران را به دو قسمت کوه شمالی و دشت جنوبی تقسیم کرده است و تا آن زمان به صورت بکر و خالی باقی مانده بود. این اراضی دارای پستی و بلندی‌های طبیعی بوده و در شیب شمالی- جنوبی قرار گرفته‌اند که اختلاف ارتفاع بالاترین نقطه آن با پایین‌ترین نقطه حدود 180متر است. اراضی دارای توپوگرافی با ناهمواری‌های بسیار است که در داخل آن خط‌الراس‌ها، خط‌القعرها، قنوات و مسیل‌هایی متعدد به چشم می‌خورد.
در دهه1350 دو جاده سراسری شمالی- جنوبی و در دهه1360 دو جاده دیگر شرقی- غربی در میان این اراضی احداث شد. اراضی به عنوان تنها فضای تا حدودی طبیعی در شهر تهران با مساحتی به وسعت 623هکتار در نیمه شمالی شهر در محدوده‌ای واقع بین خیابان‌های اصلی میرداماد در شمال، دکتر علی شریعتی در شرق، شهید آیت‌الله استاد مطهری در جنوب و ولیعصر در غرب واقع شده است. سه محور از محورهای اصلی ارتباطی شهر تهران (یعنی محور اتوبان شهید آیت‌الله مدرس- محور اتوبان شهید همت- محور اتوبان رسالت) از این اراضی عبور کرده و اراضی عباس‌آباد را به هفت قطعه بزرگ تقسیم می‌کند، معابر شهید آیت‌الله مدرس و شهید همت و رسالت علاوه بر نقش محور ارتباطی سایر نقاط شهر، ارتباط محدوده اراضی را به‌صورت سواره تامین می‌کند. همچنین مسیر متروی شهر تهران از طریق سه ایستگاه حقانی، همت و مصلی دسترسی به منطقه ویژه شهری عباس‌آباد را برای مردم فراهم کرده است. در ضمن از خیابان‌های جانبی اراضی ارتباطات محلی و ناحیه‌ای (منطقه) پیش‌بینی شده است؛ مثلا از جنوب اراضی، خیابان شهید صابونچی و... و از غرب اراضی، خیابان گاندی و... و از شمال‌شرقی اراضی، خیابان شهید رازان و از جنوب‌غربی اراضی، میدان آرژانتین و سایر معابر عبوری پیش‌بینی شده است.
