اما ایران آنچنان مورد توجه تیزبینان خارجی است که هنگامی‌که به آن می‌رسند بدون اخذ فرانشیز نسخه ارائه می‌دهند و ما حتی از عهده تهیه داروهای این نسخه نیز برنمی‌آییم.
تعداد فراوان گردشگرانی که به اکوتوریسم علاقه‌مندند عموماً در کنار مظاهر طبیعی شب را در چادر به سر می‌برند و تنها به شوق دیدار از کشوری که در رتبه‌بندی یونسکو مقام پنجم را در تنوع زیستی و جاذبه‌های طبیعی جهان دارد، لحظه شماری می‌کنند. اما چه می‌شود که سهم ما از این تعداد انبوه تنها پنج صدم درصد است؟
دکتر روستا، استاد دانشگاه شهید بهشتی در این باره مدعی است کشور ما علاوه بر ضعف ارتباطات در دو بخش اطلاعات یعنی اطلاع‌رسانی (تبلیغات) و اطلاع‌یابی (تحقیقات) دارای ضعف‌های بسیاری است.
وی در این باره از بازار‌سازی و بازار‌داری سخن می‌گوید و معتقد است:«باید نگرانی و دغدغه‌های ذهنی گردشگران را کاهش داد و از بین برد.» در حالیکه هنوز بسیاری از امکانات گردشگری کشورمان برای بسیاری از گردشگران خارجی ناشناخته است و اقدامات بسیار اندکی نیز برای جذب آنان به کشور صورت می‌گیرد، چگونه می‌توان انتظار ورود گردشگران و رویای کسب 2 درصد از درآمد جهانی 400 میلیارد دلاری صنعت گردشگری را داشت؟
سومین کنفرانس بین‌المللی روابط عمومی ایران در حالی برگزار شد که پیشرفت هسته‌ای، اخبار غیرواقعی فراوانی را علیه کشور در رسانه‌های خارجی موجب می‌شد.
اما در همین زمان حضور 11 سخنران عالی رتبه سازمان‌های روابط عمومی‌جهان از کشور‌هایی چون فرانسه، استرالیا، هند، مالزی و نیوزلند و مراکزی چون دانشکده ارتباطات دانشگاه مالزی، کنفدراسیون روابط عمومی اروپا، موسسه ارتباطات جمعی هند، ژورنال آسیا پاسیفیک، انجمن روابط عمومی مالزی، دانشگاه دکین استرالیا و دانشگاه موناش فرصت مناسبی را ایجاد کرده بود تا در کنار مباحث تخصصی روابط عمومی چهره واقعی ایران به نمایندگان و سفرای افکار عمومی‌این کشورها نشان داده شود.
مهدی باقریان، دبیرکل کنفرانس بین‌المللی روابط عمومی ایران بر این عقیده که باید در حاشیه برگزاری کنفرانس‌های بین‌المللی به معرفی جذابیت‌های گردشگری و توریستی ایران پرداخت، می‌گوید :«حال که چهره واقعی کشور زیبایمان ایران، این گونه آمیخته با ناامنی و تصاویر نادرست و وارونه به جهانیان معرفی می‌شود باید از هر فرصتی برای مقابله و تفسیر درست آن استفاده کرد.»
وی افزود: «در سومین کنفرانس روابط عمومی ایران بلافاصله پس از ورود سخنرانان خارجی به تهران و قبل از شروع کنفرانس تورهای گردشگری را برای آنها برنامه‌ریزی کردیم و در 48 ساعتی که فرصت داشتیم توانستیم ماسوله و اصفهان را به آنها معرفی کنیم.»
رئیس روابط عمومی مالزی پس از ترک تهران در گزارش خود این چنین آورده است:
ایران واقعی آنچنان که من دیدم
برای حضور در« سومین کنفرانس بین‌المللی روابط عمومی‌ایران» هم هیجان زده بودم و هم نگران. بعضی از دوستانم نصیحتم کردند که از این کشور صرف نظر کنم چرا که ممکن است امن نباشد.
آنها پیشنهاد می‌کردند که منتظر کنفرانس دیگری در لندن یا واشنگتن باشم.
اما دعوت برای سخنرانی و برنامه‌ریزی که جذاب و جالب به نظر می‌رسید، مقاومت و رد دعوت را مشکل می‌کرد. تماس با ایران از طریق «کارگزار روابط عمومی» به اندازه کافی قوی بود که 6 نفر از ما را در یک هیأت کوچک در کنفرانس با موضوعی شفاف دور هم جمع کند:«مسئولیت اجتماعی و پاسخگویی».
به محض این که وارد هواپیمای ایران شدیم، شخصی زمزمه کرد:«آمریکا وسایل یدکی هواپیما به ایران نمی‌فروشد، این را می‌دانید؟».
ناگهان دگرگون شدم. معنی این حرف چه می‌تواند باشد؟ سعی کردم خودم را دلداری دهم.
بسیاری از همکاران مالزیایی، چینی و ژاپنی‌ام با هواپیمای ایرانی پرواز کرده‌اند و از آن خوب تعریف کرده‌اند. پرواز به اندازه کافی راحت بود و خدمه پرواز نیز مودب،مفید و یاریگر بودند. تیک آف (کنده شدن هواپیما از زمین) توسط خلبان ایرانی به آرامی و به راحتی انجام شد و ما سفر راحتی را حتی در دست‌اندازهای هوایی داشتیم.بعد از حدود هشت ساعت، ما در ساعت 8:30 صبح در ایران که من آن را کاملاً امن یافتم فرود آمدیم. هوا سرد بود.
پاییز در حال تمام شدن بود و زمستان شروع می‌شد.اولین برداشت من از مرد ایرانی زمانی شکل گرفت که با راهنمای کنفرانس ملاقات کردم. او در فرودگاه به استقبال ما آمده بود و بدون دست دادن گفت:«سلام و به ایران خوش آمدید.»
بلافاصله پس از اقامت عازم یک سفر زمینی برای بازدید چشم اندازهای زیبا و مناطق ساحلی دریاچه خزر شدیم. در طول راه در دو رستوران توقف کردیم و از غذاهای خوشمزه ایرانی مانند کباب همراه با مقدار زیادی ماست و سالاد لذت بردیم.
در میان چشم اندازهای سرسبز به دیدن منطقه کوهستانی و آرام با آبشارهای زیبا به نام ماسوله( به معنی مأمن) پرداختیم. در آن جا ما سالخوردگان ایرانی را دیدیم که مشغول تولید صنایع دستی برای فروش بودند. همراه خداحافظی با اهالی ماسوله، آرامش آن جا را با خود به همراه آوردیم.اقامت ما در اصفهان- که به نصف جهان معروف است- بسیار کوتاه ولی در عین حال بسیار به یاد ماندنی بود.
از جمله چیزهایی که تقریباً در همه جای اصفهان دیده می‌شود، غذای خوب، مردم مهربان، فروشگاه‌ها و مراکز خرید و آثار معماری زیبا است.تجار چینی، ژاپنی و فرانسوی و توریست‌ها و حتی یک کلیسای بزرگ ارامنه توجه ما را به خود جلب می‌کرد.
شفافیت قابل توجه برنامه‌های کنفرانس غنای فرهنگی فارسی و مدرن بودن ایران را نشان می‌داد.
در راه برگشت به کشور و در داخل هواپیمای ما همه هم‌رای بودیم که «این ایرانی است که ما هرگز ندیده بودیم». امروز ما آرزو می‌کنیم که ایران همچنان در صلح و هماهنگ با جهان، موفق و پررونق باشد و همه جهانیان فرصتی بیابند که ایران واقعی و صلح جو را ببینند.»
باقریان با تاکید به الگوگیری از تجربیات جهانی در جذب توریسم و بومی ساختن آن با توجه به مشکلات خود در کشور اظهار داشت:«هنگامی‌که در پایان نمایشگاه جهانگردی در وین اعلام شد که در سال، 279 کنفرانس و گردهمایی بین‌المللی در اتریش برگزار می‌شود و وین استفاده مناسبی را از برگزاری این همایش‌ها در معرفی جاذبه‌های گردشگری اتریش و جذب توریسم می‌کند کنجکاو شده و به بررسی برنامه‌های این همایش‌ها پرداختم.
وجود دایمی برنامه تورهای گردشگری در کنار برنامه‌های تخصصی تمامی این همایش‌ها یک اصل مهم بود.
