در دسامبر 1994، بعد از پایه‌گذاری شبکه تارگستر وب، تیم برنرزلی و کارگروه مهندسی اینترنت (IETF)، مفهوم URL:Uniform Resource Locator را ارائه دادند.
به گفته وب‌سایت W3C، شبکه اینترنت فضای تبادل اطلاعات است و URL ابزار آدرس دهی در این فضا است. به عبارتی دیگر URL، تکنولوژی آدرس‌دهی در شبکه است.
مفاهیم URN (نام مرجع وب‌سایت) و URL (آدرس مرجع وب‌سایت) در حقیقت زیر مجموعه URI (شناسه مرجع وب‌سایت) هستند. گرچه مفهوم URI قبل از دو مفهوم دیگر مطرح بوده‌است. معمولا URL و URI به جای یکدیگر استفاده می‌شوند و این امر از نظر فنی مشکلی ندارد.
یک URL شامل الگوی زیر است :
مسیر - و - نام - فایل / درگاه : دامنه//: پروتکل
پروتکل: پروتکل یا طرح کاربردی هم‌سطح آدرس که توسط سرور و کاربر استفاده می‌شود.
دامنه: همان آدرس کاراکتری وب‌سایت یا آدرسIP است.
درگاه: شماره درگاه پروتکل کنترل انتقال (TCP) است که سرور به‌واسطه آن به درخواست‌های ورودی پاسخ می‌دهد ولی نمایش آن در آدرس اختیاری است.
مسیر-و-نام-فایل: نام و مسیر سایت درخواست‌شده است که سرور مرجع آن‌را مدیریت می‌کند.
