کارگردان فیلم‌های «شمعی در باد» و «پرنده کوچک خوشبختی» که در سال‌های اخیر تهیه‌کنندگی برخی آثار را هم بر عهده داشته است، درباره استقبال‌های جهانی از فیلم خود و تلاش برای اکران گسترده‌تر آن در دیگر کشورها می‌گوید.
- خانم درخشنده، آخرین فیلم شما «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» با استقبال خوب جهانی روبه‌رو شد. این فیلم در کدام کشورها روی پرده رفت و خود شما استقبال از آن را چطور ارزیابی کردید؟
هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند در کانادا، آمریکا، سوئد، هند، گوا و جشنواره‌هایی مثل سن‌سباستین اکران داشت و خوشبختانه می‌توانم بگویم فیلم در همه این اکران‌ها با استقبال بی‌نظیر مواجه شد. حتی در کشور هند در تمام اکران‌ها سالن پر بود و 300-200 نفر بیرون سالن انتظار دیدن فیلم را می‌کشیدند و حتی با مسئولان جشنواره هم درگیر شدند. خود من برای اکران فیلم در آمریکا، سوئد و کانادا بودم و از استقبال مردم شگفت‌زده شدم.
- شما در اکران‌های خارجی فیلمتان فرصت گفت‌وگو با مخاطبان خارجی را هم داشتید؟ نظرشان چه بود و چه صحبت‌هایی درباره فیلم با شما می‌کردند؟
بله. ما بعد از هر اکران نشست پرسش و پاسخ فیلم را برگزار می‌کردیم و آنها در مورد نگاه فیلم و رنجی که بر زنان وارد می‌شود با من صحبت می‌کردند و دلشان می‌خواست که فیلم در شهرهای دیگر کشورشان هم اکران شود. بعد از اکران در هر کشور من ای‌میل‌های زیادی از مردم دریافت می‌کردم و همه‌شان برای فیلم ابراز احساسات می‌کردند و نگاه فیلم به مقوله آزار کودکان را بسیار دوست داشتند. به‌نظرشان بعد روانشناسانه فیلم بسیار قوی بود و همه اینها برای من نشانه‌ای از این بود که خوشبختانه فیلم جای خودش را در میان مخاطبان خارجی هم توانسته باز کند و من حالا دوستان بسیاری در سراسر جهان به واسطه اکران فیلم خود دارم.
- ماجرای درخواست آرشیو آکادمی اسکار برای دریافت فیلمنامه شما چه بود؟
راستش من فکر می‌کنم وقتی مسئولان آکادمی اسکار، استقبال جهانی مردم را از فیلم هیس... دیدند به این نتیجه رسیدند که فیلم وارد آرشیو اسکار بشود. بعد از همین اکران‌ها بود که 2 نامه از آکادمی اسکار به‌دست من رسید؛ یکی برای فرستادن تمام اطلاعات فیلمنامه به این آکادمی یکی هم برای خود فیلمنامه. طبعا این استقبال‌ها برای من بسیار دلنشین بود و من فکر می‌کنم توانسته‌ام تلنگر کوچکی برای مقوله دردناک آزار جنسی کودکان باشم. حالا هم فکر می‌کنم اگر شرایط بیشتری برای اکران فیلم در خارج از کشور به‌وجود بیاید، می‌توانم پیام خودم را به گوش همگان برسانم.
- با وجود استقبال خارجی از فیلم شما و همینطور استقبال مخاطبان داخلی از این فیلم، بارها خود شما متذکر شدید که هنگام نمایش فیلم در جشنواره، داوران نسبت به آن بی‌مهری کردند. کمی درباره این بی‌مهری صحبت کنید.
هنوز هم معتقدم به فیلم من بی‌مهری شد. با وجود استقبال بی‌نظیر مردم از این فیلم و نمایش‌های پی‌درپی در جشنواره که به‌دلیل استقبال عمومی از فیلم پیش می‌آمد، متأسفانه تلاش‌های گروه تولید ما نادیده گرفته شد اما این نکته را بگویم که مردم برای من مهم‌ترین بخش ماجرا هستند و همین‌که آنها فیلم را به خوبی درک کردند برای من کفایت می‌کرد و به چیزهای دیگر فکر نمی‌کنم.
- با توجه به دیده شدن فیلم آیا توقعی هم از مسئولان دارید؟
من طبیعتا درخواستم این است که فیلم، اکران جهانی داشته باشد و دولت باید به من کمک کند تا بتوانم سالن بگیرم. وقتی فیلم آنقدر در جهان مخاطب دارد، خواسته من از مسئولان این است که برای تبلیغات و اکران جهانی به من کمک کنند.
- گویا فیلم شما به‌زودی وارد شبکه نمایش خانگی می‌شود. دلیل این اقدام سریع شما برای ورود فیلم به شبکه نمایش خانگی چه بود؟
متأسفانه ما سال‌های سال است که درباره معضل قاچاق فیلم‌ها ناله می‌کنیم و صدایمان هم به گوش هیچ‌کس نمی‌رسد. با اینکه فیلم هنوز اکرانش کامل نیست و در بسیاری از شهرهای ایران اکران نشده، فقط به‌دلیل مبارزه با قاچاق مجبور شدیم هرچه سریع‌تر فیلم را به شبکه نمایش خانگی برسانیم.
- در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟
این روزها که همچنان درگیر استقبال‌ها و اکران‌های جهانی هیس... هستم و البته مراحل مقدماتی و تحقیقاتی فیلم جدیدم را هم آغاز کرده‌ام.
