تکنولوژی‌هایی که به انرژی پایدار یاری می‌رسانند شامل منابع انرژی تجدید پذیر مانند برق آبی، انرژی خورشیدی، انرژی باد، انرژی زمین‌گرمایی، فتوسنتر مصنوعی و انرژی امواج و نیز تکنولوژی‌هایی است که برای بهبود کارآیی انرژی طراحی شده‌اند.
بنابراین ستون‌های دوگانه انرژی پایدار شامل کارآیی انرژی و انرژی تجدید پذیر می‌شود.
باید میان اصطلاح انرژی پایدار از سایر اصطلاحات در این زمینه مانند انرژی جایگزین تمایز گذاشت، چرا که انرژی پایدار بر توانایی منبع انرژی در تدوام فراهم‌آوری انرژی تاکید دارد. انرژی پایدار ممکن است تا حدی آلودگی زیست‌محیطی ایجاد کند، اما میزان آلودگی آنقدر زیاد نیست که استفاده زیاد از آن را به عنوان یک منبع برای زمان نامحدود ممنوع کند.
انرژی پایدار همچنین با«انرژی کم‌کربن» متفاوت است، زیرا اصطلاح «انرژی کم‌کربن» فقط از این لحاظ «پایدار» است که دی اکسید کربن به جو اضافه نمی‌کند.
یک اصطلاح دیگر در این حوزه انرژی سبز است. انرژی سبز انرژی است که می‌توان آن را بدون تاثیرگذاری چندان بر محیط زیست آن را استخراج، تولید، و یا مصرف کرد. سیاره ما دارای ظرفیتی طبیعی برای بازیابی است، بنابراین انرژی که آلودگی ناشی از آن از حد این توانایی فراتر نرود، ممکن است همچنان سبز نامیده شود.
انرژی سبز زیرمجموعه‌ای از انرژی‌های تجدیدپذیر است و بیانگر آن منابع انرژی تجدیدپذیری است که بیشترین منافع زیست‌محیطی را ایجاد می‌کنند.
سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا انرژی سبز را به عنوان برقی تعریف می‌کند که از منابع خورشیدی، بادی، زمین‌گرمایی، بیوگاز، بیوماس و منابع برق‌آبی کوچک با تاثیر کم زیست‌محیطی به دست آمده باشد.
مشتریان برق سبز معمولا مشتریان برق سبز را برای پرهیز از تاثیر زیست‌محیطی و منافع آن از لحاظ کاهش گازهای گلخانه‌ای می‌خرند.
