شرکت‌کنندگان بخش طراحی این مسابقات باید خودروهایی بسازند که از یک اندازه بزرگ‌تر نبوده و بتواند مسیر خاصی را با حمل آب طی کند. در این مسابقه، ماشینی برنده اعلام می‌شود که نسبت به خط پایان مشخص شده فاصله کمتری داشته باشد.
نیروی محرک این خودروها باید یک ماده شیمیایی باشد که محیط زیست را آلوده نکرده و هیچ گاز یا ماده قابل مشاهده‌ای نیز به وجود نیاورد و باتری تجاری در ساخت آنها به کار نرفته باشد.
مسابقات دانشجویی به نام (Chemical Engineering Car) یا کمیکار برای اولین بار در آمریکا در انجمن مهندسان شیمی آمریکا به نام AICHE، طراحی شده است.
فلسفه این مسابقات این است که ماشینی طراحی شود که نیروی محرکه آن تنها فرآیندهای شیمیایی باشد. در این مسابقه، پژوهشگران تلاش می‌کنند تا با طراحی و ساخت یک ماشین در ابعاد کوچک و کنترل واکنشی که نیروی محرکه ماشین را تأمین می‌کند، خلاقیت خود را مطرح کنند.
در کنار این مسابقه عملی، دانشجویان دستاوردهای خود را در قالب پوستر به معرض دید عموم گذاشته و ابتکارات، ابداعات، محاسبات، نوع واکنش‌ها و نحوه کنترل آن، موارد زیست محیطی و عواملی که در آن برتری این واکنش را نسبت به سوخت‌های فسیلی نشان می‌دهد، ارائه می‌شود.
مسابقه کمیکار برای اولین بار در ایران هم‌زمان با نهمین کنگره ملی مهندسی شیمی (آذر ماه ۸۲) در دانشگاه علم وصنعت ایران برگزار شده است.
