همشهری آنلاین - بهاره خسروی : اگر در خاطرات قدیمی ها و مو سپیدهای تهرانی های قدیم سرک بکشیم، خرید «زولبیای شانسی» داغ و خوردن آن با دوستان پس از مدرسه، در روزهای سرد و یخی زمستانی، فصل مشترک نوستالژیهای بیشتر آنها است. اما حکایت زولبیای شانسی، این خوشمزه دلربا چیست!؟ معمولا فروشنده های دوره گرد برای بازار گرمی و فروش بالای اقلام خود در میان مردم، دست به ابتکارهای جالبی می زدند و یکی از این ترفندها در میان دستفروش های دوره گرد، فروش زولبیای شانسی بود.
در این روش، فروشنده مواد اولیه و مورد نیاز تهیه زولبیا را آماده می کرد و با دریافت یک ریال از مشتریان خود، شروع به ریختن مواد در روغن داغ می کرد. تا آماده شدن زولبیا هم تلاش می کرد با بازار گرمی و ایجاد هیجان و تشویق تماشاچیان، مشتری بیشتری پیدا کند.
با پرداخت همان یک ریال مشتری، مواد اولیه برای پخت زولبیا مورد استفاده قرار می گرفت، اما فروشنده به گونه ای وانمود می کرد که نسبت به پرداخت یک ریال، مواد بیشتری را استفاده کرده که این از خوش شانسی خریدار است. این موضوع موجب شده بود تا از سر کنجکاوی هم که شده، مشتری ها شانسشان را امتحان کنند و بر این اساس زولبیای بیشتری هم می خریدند و از این بابت پول خوبی هم نصیب فروشنده می شد.
نظر شما