شعر نوجوانان؛ بی‌دلیل‌تر

بی دلیل تر

وقتی دلیلی نداری
کافی است خورشید را
بالا بیاوری
از پشت دیوار آرزوهایت
ماهی را جاری کنی در رگ‌های زمین
و جریان را لمس کنی
یا پایة شکستة صندلی راحتی‌ات را
عصا کنی
ببخشی به دستان پیر این روزها
کافی است
دنیا را پلک بزنی
وقتی تو را نمی‌بیند!
در مرگ گل سرخ
تپش باشی و سبز کنی کویر را
*
وقتی دلیلی نداری
کافی است بخندی بی‌دلیل
کافی است باور کنی
دلیلی نداری
که بی‌دلیل باشی!

                     الهه صابر، خبرنگار افتخاری از تهران

باران

بی تو
چشمان من
کاری ندارند
جز هماهنگی
با قطره های باران!

                     سمانه مالمیر، خبرنگار افتخاری از قم

ابرها

ابرها
تن‌پوش آسمان
باد می‌آید
ابرها پراکنده می‌شوند
من سردم است
آسمان هم!

                     سیده منور ثامنی، خبرنگار افتخاری  از رشت

در دل تنگ تو

دلت تنگ است
به اندازۀ یک قوطی کبریت
اما
بازهم برای من جا دارد
در برابر تو
من
مورچه‌ای بیش نیستم!

                     مژگان بیات، از اراک

عکس

رودخانه، عکس مرا می‌گیرد
موی کنار زده
ژست گرفته
لبخند ملیح
*
عکس‌های آبی‌ام
برای همیشه
دست رودخانه می‌ماند...

                     نیلوفر شهسواریان، خبرنگار افتخاری از تهران

سر در گمی

چه بی‌کرانه
 آسمان بی‌کران دلش
من چه بودم؟
ستاره‌ای بزرگ
که در دلش جا نشد
یا ستاره‌ای که کوچکی‌اش
در آن آسمان بی‌کران
به چشم نمی‌آمد

                     سحر صادقی، خبرنگار افتخاری از تهران