همشهری آنلاین – حسن حسن‌زاده: نه دیگر کسی از زغال برای گرم کردن خانه استفاده می‌کند و نه اثری از زغال‌فروش‌های یکی از معروف‌ترین کوچه‌های شمال تهران باقی مانده است.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
سال‌هاست نام کوچه زغالی‌ها هم روی تابلوی شهرداری به کوچه «شهید بهمن محمودی» تغییر کرده، اما هنوز اهالی تجریش این کوچه را با نام قدیمی‌اش می‌شناسند. در روزگاری که خبری از گاز شهری نبود و بخاری‌های نفتی هم هنوز جایی در خانه‌ها نداشت، ساکنان آبادی‌های شمیران برای گرم کردن خانه‌های خود از زغال‌فروشی‌های این کوچه زغال تهیه می‌کردند. چند مغازه زغال‌فروشی در کوچه زغالی‌ها وجود داشت که زمستان‌ها کسب و کارشان سکه بود.
هرچند حمل و نقل زغال‌ها به این منطقه از تجریش کار آسانی نبود. آنها زغال‌های مورد نیاز مردم را از شهرها و روستاهای شمال کشور تهیه می‌کردند. در روزگاری که نه خودروی وجود داشت و نه راه ماشین‌رو، زغال‌فروش‌ها با اسب و الاغ و با مشقت بسیار زغال‌ها را از جاده‌های کوهستانی به تجریش می‌آوردند.
«عباس صالحی» یکی از ساکنان قدیمی شمیران از «حاج عباس» یکی از زغال‌فروش‌های معروف کوچه زغالی‌ها یادی می‌کند و می‌گوید: «حالا همه چیز در این کوچه خاطره‌انگیز می‌فروشند به جز زغال. اما تا ۳ دهه پیش در این راسته چند زغال‌فروشی بود که شمیرانی‌ها تابستان و زمستان از این مغازها زغال تهیه می‌کردند. بازار زغال‌فروش‌های کوچه تا دهه ۷۰ و حتی وقتی که خیلی‌ها بخاری نفتی داشتند هم به‌راه بود. اما همین که گاز شهری به شمیران آمد، بساط زغال‌فروش‌ها هم به تدریج جمع شد. نام کوچه زغالی‌ها هم تغییر کرده اما موسفیدان شمیران که آن روزها را خوب به خاطر دارند هنوز این کوچه قدیمی را کوچه زغالی‌ها می‌نامند.»
نظر شما