همشهری آنلاین - سمیرا باباجانپور : رد خاطرات اهالی بریانک را که بگیریم به باغی سرسبز میرسیم؛ باغی با بوتههایی که هرسال تابستان محصول گوجهفرنگی مرغوبی برای صاحبش به ارمغان میآورد. حکایت نامگذاری میدان گوجهفرنگی نه فقط بهواسطه مزرعه گوجهفرنگی بلکه بیشتر به دلیل فعالیت نخستین کارخانه محلی تولید رب گوجهفرنگی در این محله بود.
رحمتالله خادمالحسینیه، از اهالی قدیمی محله بریانک، میگوید: «۲ گاراژ آنجا بود که بهواسطه مزرعه گوجهفرنگی که اطرافش وجود داشت به کارخانه ربسازی تبدیل شد. البته کارخانه به معنای امروزی، بزرگ و مجهز نبود، بااینحال، اهالی به آن میگفتند کارخانه رب گوجهفرنگی.»
خواندنیهای بیشتر را اینجا دنبال کنید
خادمالحسینیه به رایج بودن پخت رب در محله بریانک از سوی زنان خانهدار هم اشاره میکند: «همیشه اواخر مرداد و تابستان، کوچه و پسکوچههای بریانک پراز عطر رب گوجهای بود که زنان در حیاط خانه طبخ میکردند، اما با فعالیت کارخانه کوچک، دیگر در کل سال بوی رب گوجهفرنگی مهمان کوچههای این محله شده بود. چندنفری از اهالی هم در این کارخانه مشغول به کار شدند. کارخانه رب گوجهفرنگی بریانک در ضلع شرقی این محله قرار داشت ولی بیشتر از ۱۵ سال دوام نیاورد و تعطیل شد. آن روزها زنهای خانه بیشتر خودشان رب میپختند و خرید رب کارخانهای چندان باب نبود و در این حال و هوا ادامه کار برای صاحبان کارخانه سودی نداشت. برای همین اواسط دهه ۳۰ کارخانه تعطیل شد.»
میدان گوجهفرنگی بعد از مدتی به میدان رضایی و ایستگاه اتوبوس آنجا هم به ایستگاه رضایی معروف شد. دلیل این تغییر نام به صاحب باغی مربوط میشد که در این محدوده باغ بزرگ توت داشت. محمدباقر رضایی از باغداران و زمینداران بریانک قدیم بود.
خادم الحسینیه میگوید: «زمانی که کارخانه رب گوجهفرنگی تعطیل شد آقای رضایی در نزدیکی باغش آبمیوه خنک آماده میکرد و به مردم میداد. عادت داشت همیشه برای رانندههای اتوبوسهای خطی بریانک آبمیوه ببرد. البته این لطفش بیدلیل نبود؛ او در ازای این خدمت از راننده و شاگردش درخواست میکرد زمانی که به ایستگاه گوجهفرنگی رسیدند بهجای نام گوجهفرنگی بگویند ایستگاه رضایی. همین کارش باعث شد تا بهمرور ایستگاه گوجهفرنگی به ایستگاه رضایی تغییر کند و معروف شود.» سالها بعد در جریان توسعه شهری، این ایستگاه و میدان از بین رفت و بلوار بریانک ساخته شد.
نظر شما