وی از کودکی نواختن ویولن را نزد پدرش (حسن کامکار) فراگرفت.
زندگی در خانواده‌ای که تمامی آنها اهل موسیقی بودند و در کنار راهنمایی و حمایت پدر و برادران بزرگتر سبب شد تا اردشیر کامکار همچون دیگر برادران، موسیقی را فرا گیرد.
وی از نوجوانی به عنوان نوازندهٔ ویولن و کمانچه به عضویت ارکستر فرهنگ و هنر سنندج درآمد.
اردشیر از استعداد موسیقایی خوبی بهره‌مند بود و قطعات دشوار ویلن استاد ابوالحسن صبا را با کمانچه اجرا می‌کرد.
وی در حدود سال ۱۳۶۰ به تهران آمد و با گروه‌های عارف و شیدا شروع به همکاری کرد.
در همان زمان، مطالب تکمیلی را نزد استاد محمدرضا لطفی و پشنگ کامکار آموخت و در محضر آنها با تکنیک‌های نوازندگی بیشتر آشنا شد.
از آلبوم‌های مستقل او می‌توان به ناشکیبا با خوانندگی همایون شجریان، راز نگاه و آلبوم بی غبار عادت با همنوازی شروین مهاجر، اشاره کرد.
اردشیرکامکار در نوازندگی کمانچه صاحب سبک است و سهمی جدی در ارتقای تکنیک‌های این ساز و آموزش آن به نسل بعد از خود ایفا کرده است.
