به گزارش لایوساینس OECD در تحقیق "زندگی چگونه است؟" که نتایج آن در 12 اکتبر به صورت آنلاین منتشر شده است، از داده‌های به دست آمده از نظرسنجی‌های جهانی موسسه گالوپ استفاده کرد تا شادکامی و رفاه را در مردم 40 کشور متفاوت را محاسبه کند، و همچنین عواملی که قوی‌ترین تاثیر را بر شادکامی مردم دارند، بررسی کرده است.
شهروندان دانمارک در یک مقیاس 0 تا 10میزان رضایت زندگی خود را به طور میانگین 7.8 اعلام کردند. شهروندان کانادا، نروژ، سوئیس، سوئد، هلند، استرالیا و فنلاند در رده‌های بعدی از لحاظ رضایت زندگی قرار دارند. ایرلند، اتریش و آمریکا با میانگین رضایت از زندگی 7.2 رده‌های بعدی در این جدول را اشغال می‌کنند. مردم چین و مجارستان در میان این 40 کشور پایین میزان رضایت از زندگی، هر دو 4.7، را ابراز کرده‌اند.
هنگامی که سوال "احساس امروزتان چیست؟" دانمارکی‌ها باز در صدر قرار می‌گیرند، و 88 درصد آنها پاسخ دادند که احساسی مثبت دارند. در این مقیاس آمریکاییها با ابراز احساسات مثبت بوسیله 83 درصد افراد، در رده 19 قرار می‌گیرند.
در مجموع گزارش OECD نشان داد که رفاه در این کشورها به طور میانگین در طول 15 سال گذشته افزایش یافته است. مردم ثروتمندتر شده‌اند و با احتمال بیشتر دارای شغل هستند؛ شرایط سکونت بهتری دارند و به میزان کمتری در معرض آلودگی هوا قرار دارند؛ عمر طولانی‌تر می‌کنند و تحصیلات بالاتری دارند؛ همچنین میزان قرارگیری مردم این کشورها در معرض جنایات در طول این دوره کاهش یافته است.
اما این گزارش نشان می‌دهد در درون این کشورها تفاوت قابل ملاحظه‌ای میان افراد از لحاظ شادی وجود دارد. OECD می‌گوید: "برخی از گروه‌های جمعیتی، به خصوص افراد کمتر تحصیل‌کرده و کم‌درامد به طور عمومی از لحاظ تمام ابعاد رفاه مورد بررسی در این گزارش وضعیت بدتری داشتند. برای مثال، این گروه‌ها عمر کوتاه‌تری دارند و مشکلات بهداشتی بیشتری گزارش می‌کنند؛ کودکان آنها در مدارس نمرات بدتری می‌گیرند؛ کمتر در فعالیت‌های سیاسی شرکت می‌کنند؛ در هنگام نیازمندی بر شبکه‌های اجتماعی ضعیف‌تری تکیه می‌کنند؛ بیشتر در معرض جنایات و آلودگی قرار می‌گیرند؛ و نسبت افراد تحصیل‌کرده‌ار و پردرآمدتر در کشورشان کمتر از زندگی رضایت دارند"
OECD همچنین به بررسی عوامل زندگی که بیشترین تاثیر را بر رفاه افراد دارند پرداخته است. این سازمان بیش از نیم میلیون نفر از سراسر جهان را در یک نظرخواهی آنلاین مورد بررسی قرار داد، و بعد میزان شادکامی و رضایت زندگی آنها را با سایر مشخصات آنها مانند وضعیت اشتغال و مشارکت سیاسی و اجتماعی آنها مورد مقایسه قرار داد.
پژوهشگران OECD اول از همه دریافتند که "داشتن شغل عنصر اساسی در رفاه است. شغل‌های خوب درآمد مناسبی را برای فرد فراهم می‌کنند، اما در عین حال هویت شخصی و فرصت برای روابط اجتماعی را هم شکل می‌دهند."
این نظرخواهی همچنین نشان داد، فاصله کمتر میان محل کار وزندگی، دسترسی به فضای سبز، محیط زیست پاک، گذراندن زمان بیشتر با دوستان و خانواده، وضع مناسب سلامت و مشارکت در فعالیت سیاسی (برای مثال امضا کردن تومارها و در تماس بودن با نمایندگان) همگی به طور مستقیم با احساسات شادکامی افراد ارتباط دارند، و اثری بزرگتری نسبت به میزان درآمد افراد بر شادکامی آنها دارند.
به گفته دبیرکل OECD، آنخل گوئرا، نتایج گزارش "زندگی چطور است؟" بیانگر آن است که دولت‌ها باید بر اهدافی به جز پیشرفت اقتصادی نیز متمرکز شوند.
گوئرا گفت: "برخی ممکن است تعجب کنند که سخن گفتن درباره رفاه و شادکامی، به جای تنها متمرکز شدن بر رشد اقتصادی، برای خروج کشورهای ما از این بحران ضروری است. "
"من قویا اعتقاد دارم که لازم است در سیاستگذاری‌های‌مان تصویری کلی‌تر را در نظر داشته باشیم، زیرا رویکرد "رشد به صورت معمول" دیگر کافی نیست. در پس‌زمینه سیاسی دشوار فعلی، تعیین کردن اهدافی کانونی به جز میزان درامد، مانند بهبود بخشیدن به احساس رفاه شهروندان، تضمین دسترسی به فرصت‌های مشارکت و حفظ محیط زیست اجتماعی و طبیعی ما بیشترین اهمیت را دارد."
