شرق نوشت: جایزه بهترین مجموعه داستان به دو کتاب «آدم‌ها»، نوشته احمد غلامی و «کتاب ویران» نوشته ابوتراب خسروی اهدا شد. احمد غلامی جایزه‌اش را از دست بابک احمدی گرفت و پس از آن گفت: ادبیات گلشیری نیازی به معرفی ما ندارد. آنچه امروز از هوشنگ گلشیری باید آموخت پایبندی او به اصول است. متاسفانه در جامعه امروز ما چنین پایبندی‌ای وجود ندارد و افراد به راحتی اصول خود را زیر پا می‌گذارند بی‌آنکه در برابر آن چیزی به دست بیاورند.
هیات داوران توفیق در خلق روایت آدم‌های به حاشیه‌رانده‌شده که غالبا نادیده مانده یا فراموش شده‌اند، خلق گنجینه‌ای رنگارنگ و جهانی به یادماندنی و زندگی‌هایی ناتمام، توفیق در تنیدن طنزی تلخ و نهان در روایت و پاشیدن گردی از خوش‌باشی خیامی و فرجام تراژیک شخصیت‌ها، انتخاب نظرگاهی درخور و نگاهی تیزبین و برکناری از داوری‌های اخلاقی و خلق زبانی موجز و درخور در اغلب داستان‌ها را از جمله دلایل اهدای جایزه این دوره به آدم‌های احمد غلامی عنوان کرد.
ابوتراب خسروی نیز پس از گرفتن جایزه‌اش از ضیاء موحد ابراز خوشحالی کرد که این جایزه خصوصی در زمانه‌ای که داستان نوشتن دشوار است همچنان به راه خود ادامه می‌دهد و نویسنده‌ها هنوز می‌نویسند و به نوعی این جریان ادامه پیدا کرده است.
در بخش مجموعه داستان اول، ندا کاووسی‌فر برای مجموعه داستان «خواب با چشمان باز» و امیرحسین یزدانبد برای مجموعه «پرتره مرد ناتمام»، جایزه این بخش را گرفتند که کاووسی‌فر جایزه‌اش را از علی‌اشرف درویشیان و یزدانبد جایزه‌اش را از سیمین بهبهانی گرفت و جایزه بخش رمان اول نیز برای رمان «زیر آفتاب خوش‌خیال عصر»، توسط فرهاد توحیدی به جیران گاهان اهدا شد.
بنیاد گلشیری امسال در بخش رمان، هیچ کتابی را به عنوان برنده اعلام نکرد و این در حالی بود که سه رمان «رام‌کننده» محمدرضا کاتب، «لب بر تیغ» حسین سناپور، «ماه کامل می‌شود» فریبا وفی و «خنده شغال» وحید پاک‌طینت در این بخش به مرحله نهایی راه یافته بودند. اما گفته شد که فاصله زیاد رای داوران این بخش انتخاب بهترین رمان را ناممکن کرد. این اتفاق البته انتقادهایی را هم به همراه داشت از جمله اینکه جایزه ندادن خلاف آیین‌نامه بنیاد گلشیری است.
یازدهمین دوره جایزه گلشیری با حضور بهمن فرمان‌آرا، بابک احمدی، علی‌اشرف درویشیان، سیمین بهبهانی، ضیاء موحد و حسین کریمی (مدیر انتشارات نیلوفر) و... برگزار شد.
قرار بود در این دوره از محمود دولت‌آبادی نیز تجلیل شود که به دلیل در سفر بودن دولت‌آبادی، این مراسم تجلیل برگزار نشد.
در ابتدای این مراسم فرزانه طاهری، مدیرعامل «بنیاد هوشنگ گلشیری» و دبیر جایزه ادبی گلشیری از روند داوری یازدهمین دوره گزارش داد و پس از آن یونس تراکمه، متنی را به عنوان بیانیه هیات داوران خواند.
در این بیانیه به جلسه بنیاد در زمستان 89 اشاره شد که در آن فرزانه طاهری تمایل خود را به تعطیلی موقت جایزه اعلام کرده بود تا فرصتی باشد برای سازماندهی مجدد و فعالیت با شکل و شمایلی دیگر. در بخشی از بیانیه آمده است: «جایزه گلشیری در تمام 10دوره گذشته‌اش با همت و تلاش خانم طاهری برگزار شده. غیر از خستگی و آزردگی از عکس‌العمل‌های نامنصفانه بعضی‌ها، مساله اساسی در این تصمیم‌گیری این بود که جایزه در طی یک دهه فعالیت خود تا چه میزان توانسته به اهداف تعریف‌شده‌اش برسد. در آن جلسه تعطیلی موقت جایزه موافق و مخالفانی داشت که در نهایت قرار شد برای آنکه جایزه فعلا تعطیل نشود، شرکت‌کنندگان در جلسه در امور اجرایی دوره یازدهم به خانم طاهری کمک کنند.»
یونس تراکمه تنها اهمال در این دوره را چنین خواند: «شاید تنها اهمالی که ما در این دوره کردیم این بود که به دلیل اضطراری بودن شرایط و مشکلاتی که هنگام انتخاب داوران داشتیم از ایده‌آل‌ها فاصله گرفتیم و از دست‌اندرکاران بنیاد و جایزه گلشیری درخواست تعلیق موقت آیین‌نامه اجرایی جایزه را نکردیم.»
این متن به امضای یونس تراکمه، علی خدایی و محمدحسن شهسواری رسید.
