اصلا به قول همکارانشان در سایه یک حزب و جناح سیاسی نمی‌گنجد. به هیچ شخصی هم احساس تعهد نمی‌کند. از او هر سؤالی بپرسی، عموما با این جمله شروع می‌شود:«از دیدگاه کارشناسی» و اگر هم از نظر کارشناسی در مورد مسئله‌ای بی‌اطلاع باشد، سکوت می‌کند و حرف نمی‌زند. البته کمی رک هم هست. بعضی مواقع حرف‌هایی می‌زند که حتی همکارانش در شورای شهر را هم دلخور می‌کند. وقتی برای گفت‌وگو وقت خواستیم، عصر روز جمعه را انتخاب کرد.
باز هم همان حرف‌ها و همان دیدگاه‌ها، البته شاید در مواردی«رک‌تر» از گذشته حرف زد. می‌پذیرد برخی مواقع ممکن است اشتباه کند اما به صراحت عنوان می‌کند «این اشتباه از روی مصلحت‌اندیشی و به خاطر مسایل سیاسی» نبوده است. می‌گوید:«انتقاد می‌کند، چون دوستان و همکارانش را در دولت و شهرداری دوست دارد.» او داشتن چنین نگرشی را ملاک حمایت از فرد، گروه یا جناح خاصی نمی‌داند. البته گفت‌وگوی ما طولانی نشد؛ چون آنچنان مایل نبود در مورد مباحثی که به قول خودش رنگ‌وبوی سیاسی دارد، حرفی بزند.
- در جایگاه یک شهروند عملکرد شورای شهر تهران را طی 3دوره گذشته چگونه ارزیابی می‌کنید؟
به عقیده من هنوز شورا جایگاه واقعی خود را پیدا نکرده است. شورا هنوز شورای شهر نیست. شاید یکی از دلایل این امر عدم‌واگذاری بخش مهمی از امور شهر و کارهای مردم به شورا و شهرداری باشد. به واسطه وجود این محدودیت‌ها شورای شهر هنوز به معنای واقعی نتوانسته طبق وظایف قانونی خود، ایفای نقش کند.
به عقیده من شورا یک نهاد نوپاست و برای این که بتواند نقش خود را در مدیریت شهری برای شهروندان به‌صورت دقیق و کامل ایفا کند، نیاز به زمان دارد و لازم است که دولت و مجلس با واگذاری وظایف مربوطه به تحقق این هدف سرعت عمل ببخشند.
- سال‌هاست که مسئولان شعار واگذاری امور به‌خود مردم را سرمی‌دهند، اما در عمل طی سالیان متمادی این هدف محقق نشده و شوراها آن‌طور که باید به وظایف خود عمل نمی‌کنند.
عقیده ندارم که شوراها از جمله شورای شهر تهران به وظایف خود عمل نکرده‌اند. شورای تهران در عمل به وظایف محول شده خود به‌صورت نسبی موفق بوده است، اما برای موفقیت بیشتر نیاز به دریافت اختیارات بیشتر از سوی دولت و مجلس دارد.
- آقای شکیب؛ قبول دارید که هم اکنون برای اجرای طرح‌های عمرانی با موانع زیادی مواجه هستیم درصورتی که اگر مدیریت بخش‌هایی همچون آب، فاضلاب، برق و مخابرات در اختیار مدیریت شهری باشد، هماهنگی و هزینه‌ها برای اجرای طرح های عمرانی بسیار کاهش می یابد، اما چند بخشی بودن مدیریت فعلی موجب بروز مشکلات عدیده‌ای در مسیر فعالیت شورای شهر شده است.
بارها خطاب به دولت و مجلس عنوان کرده‌ایم که شورا و شهرداری الان آمادگی پذیرش مسئولیت‌های مرتبط با مدیریت شهری را از سازمان‌های دولتی دارند. اگر اعضای شورا نسبت به اجرای وظایف فعلی خود مانع‌تراشی می‌کردند شاید آن وقت می‌توانستیم بگوییم که تاکید آنها بر واگذاری امور به مردم یک شعار است، اما با توجه به رویکرد مذکور دیگر نمی‌توان گفت که شورای شهر صرفا شعار می‌دهد.
از طرفی به اعتقاد من شوراها و شورای تهران نسبت به وظایف فعلی خود نیز کوتاهی نکرده‌اند. هر چند ساختار شوراها نیز نیاز به اصلاحات اساسی و جدی دارد و کارها باید در سطوح خرد به‌خود مردم واگذار شود، به گونه ای که بخشی از امور باید از مسیر شورای محلات عبور و به شورای مرکزی شهر برسد که هنوز به این فرایند نرسیده‌ایم.
- با توجه به مصلحت اندیشی، رویکرد و عملکرد سیاسی اعضای شورا در تصویب یا رد طرح‌ها، چگونه شما معتقدید اعضا در عمل وظایف خود شعار نمی‌دهند؟
ـ قبول دارم که در شورای شهر سوم همچون شورای دوم مصلحت‌گرایی وجود دارد. شورا متشکل از نگاه‌های سیاسی متفاوت است، اما این مصلحت‌گرایی در برخی موارد و نسبت به برخی از تصمیمات وجود دارد، نه همه موارد.
- اما شواهد نشان می‌دهد که در اغلب موارد اعضای شورا نسبت به تصویب یا رد طرح‌ها مصلحت‌گرایی شدید دارند؟
وجود مصلحت‌گرایی شدید در میان همه اعضا را نمی‌پذیرم. ممکن است که برخی از اعضا که در طیف حامیان شهرداری محسوب می‌شوند؛ نسبت به برخی از طرح‌ها ـ به‌عنوان نمونه طرح نظارت شورا بر اجرای مصوبات شورا و عملکرد شهرداری ـ با مصلحت‌گرایی شدید برخورد کنند و به واسطه آن مخالف تصویب چنین طرحی باشند و برخی از اعضا نیز به واسطه نگاه دولتی که دارند باز هم نسبت به تصویب یا رد طرح یا لایحه مصلحت‌گرایانه برخورد کنند، اما برخی از اعضا نیز هستند با توجه به مصالح مردم به طرح‌ها و لوایح با دید مصلحتی نگاه نمی‌کنند.
- از دید خیلی‌ها شما نیز جزو مصلحت‌گراهای شورا محسوب می‌شوید و این اعتقاد وجود دارد که به‌واسطه همین موضوع، نسبت به تخلفات مربوط به برخی طرح‌ها همچون مونوریل چشم‌پوشی کرده‌اید؟
می‌پذیرم که شاید در انجام برخی کارها به‌عنوان یک عضو شورا ـ شاید بیشتر از سایر اعضا ـ اشتباهاتی داشته باشم، اما این اشتباه از روی مصلحت‌اندیشی و به خاطر مسایل سیاسی نبوده است. من خودم را متعلق به مردم، شهرداری و دولت می‌دانم و هر کجا که لازم باشد از اقدامات دولت و شهرداری حمایت و یا انتقاد می‌کنم. معتقدم اگر کسی را دوست دارم باید نواقص کارش را نیز بگویم تا رفع کند و خود نیز در رفع نواقص در حد امکان کمک کنم. داشتن چنین نگرشی ملاک حمایت از فرد، گروه یا جناح خاصی نیست.
در رابطه با مونوریل نیز از همان ابتدا مخالفت‌ها انجام گرفت. به واسطه همین مخالفت‌ها بود که تصویب و اجرای طرح 300 کیلومتری به 200 و در نهایت به طرح 6 کیلومتری تبدیل شد. ضمن آن که قرارداد اجرای این طرح قبل از موافقت و مصوبه شورای شهر منعقد شده بود و شورا در برابر تصویب این طرح در عمل انجام شده، قرار گرفته بود. از طرفی به واسطه همین مخالفت‌ها بود که مقرر شد طرح به‌صورت آزمایشی و براساس اصلاحاتِ انجام شده اجرا شود که متأسفانه با اتفاقاتی که رخ دارد، طرح سرانجامی نداشت.
- با وجود آن که انتظار می‌رفت شورای سوم فعال‌تر باشد، چرا شورای سوم طرح مهمی طی یکسال گذشته ارائه نکرده است ؟
اختیار دارید! پس اقداماتی که در رابطه با تونل توحید یا برج میلاد یا رفع معارضان مربوط به برخی از طرح های بزرگراهی در دست انجام است را نمی‌توان جز طرح های مهم و بزرگ دانست؟! اتفاقا کارهای مهم و بسیار خوبی در شورای سوم نیز انجام شده و مطرح است. هر چند در رابطه با تصویب و اجرای برخی از طرح‌ها و مصوبات مخالفت های شدیدی از سوی برخی از اعضا وجود دارد.
برخی از اعضای حامی شهرداری اگر مفاد طرح به گونه‌ای باشد که حاکی از افزایش نظارت بر شهرداری باشد، به گونه‌ای عمل می‌کنند که آن طرح یا رای نیاورد و یا به گونه ای به تصویب برسد که دست و بال شهرداری بسته نشود.
- به اعتقاد شما با توجه به مصلحت‌گرایی، محافظه‌کاری و نگرش سیاسی که بین اعضای شورا وجود دارد آیا امکان افزایش نظارت شورا بر اجرای مصوبات و شهرداری وجود دارد؟
به اعتقاد من در شرایطی که وجود دارد حتی تصویب چنین طرحی یک قدم به جلوست و جای امیدواری است. هر چند ممکن است آن‌طورکه باید و شاید مفاد مصوبه اجرا نشود. متأسفانه در حال حاضر برای تصویب طرح‌ها و لوایح مسابقه گذاشته‌ایم. در حال حاضر 70 تا 80 درصد وقت شورا صرفا به تصویب طرح‌ها و لوایح می‌گذرد بدون آن که بر عملیاتی شدن آنها نظارت و پیگیری وجود داشته باشد. درصورتی که این فرایند باید معکوس باشد و30-20درصد وقت شورا برای تصویب طرح‌ها و لوایح بگذرد و مابقی وقت اعضا باید به نظارت بر حسن اجرای مصوبات اختصاص یابد.
- به‌نظر شما با توجه به سکوت و چشم پوشی اعضا در برابر بعضی تخلفات، باز امکان حسن نظارت شورا وجود دارد؟
قبول دارم وقتی ریخت‌وپاشی و کار ناحقی انجام می شود؛ اعضا باید خیلی صریح بگویند اما متأسفانه گفته نمی‌شود.
- به اعتقاد شما شورای دوم یا سوم؛ کدام به مسایل و بررسی طرح‌ها کارشناسی شده‌تر نگاه می‌کرد؟
نگرش کارشناسی نسبت به طرح‌ها در شورا روزبه‌روز دارد بهتر می‌شود. به اعتقاد من می توان به وجود نگرش کارشناسی در شورای سوم نمره قابل‌قبول 10 تا 12 داد. با وجود این شورا در حال حرکت به سمت جلوست.
توجه شورای سوم به طرح های عمرانی ریزبینانه‌تر و بهتر از قبل شده است. شاید در رابطه با کارهای دیگر چندان شاهد تحولات اساسی نباشیم، اما در مورد کمیسیون عمران گام های بهتری در حال برداشته شدن است.
- حرف پایانی؟
معتقدم که اختلافات کارشناسی باید در فضای کارشناسی حل و فصل شود. در فضای تنش‌زا جایی برای حل مشکلات وجود ندارد. هدف اصلی کار برای مردم و شهر است. زیاد شدن حاشیه مسائل تنها باعث هدر رفتن بخش عمده انرژی‌ها و چه بسا به تعویق افتادن کارها می‌شود. اگر به دوستانم در دولت و شهرداری چیزی می‌گویم؛ بدانند که خیر و صلاح آنها را می‌خواهم و با هیچ کدام تقابلی ندارم.
