نوشته: «تبلیغات گسترده برای مونوریل را بعد از معرفی سرپرست وزارت راه در تلویزیون دیده‌ای؟».
از این SMS بی‌مزه اعصابم به هم ریخت. انگار بیکارند این آدم‌ها. از صبح علی‌الطلوع که بیدار می‌شوند تا شب، علیه صدا و سیما جوسازی می‌کنند. نمی‌فهمند خب. عقل‌شان بیشتر از این قد نمی‌دهد از چند هفته پیش موبایلم را خاموش کردم تا از شر دوستان وقت‌نشناس راحت بشوم و تخت بخوابم.
هنوز چشمم گرم نشده بود که خواب دیدم دارم می‌روم شمال، آن هم با مونوریل. از پارک چیتگر، مونوریل کشیده بودند تا نمک‌آبرود! همین‌طور که داشتم از بالا به پایین نگاه می‌کردم یکهو چشمم افتاد به آزادراه تهران شمال که دل کوه و جنگل را شکافته رفته تا تالاب انزلی.
بعد یک کم سرم را چرخاندم این طرف، چشم‌تان روز بد نبیند، عجب تصادف توپی بود. دم مرزن‌آباد، شونصد تا ماشین خورده بودند به هم و من یک دفعه یاد این افتادم که آمار تلفات تصادفات رانندگی ما از کشته‌های حملات نظامی آمریکا به افغانستان و عراق بیشتر است که البته مشکل خاصی نیست. اگر وزارت راه را به جای وزیر، سرپرست اداره کند همه این مشکلات حل می‌شود.
بعد نرسیده به چالوس به دلم افتاد حالا که طرح تحول اقتصادی قرار است اجرا شود یک طرح دیگر هم به موازات آن اجرا شود. به نام «طرح عظیم تحول راه‌های کشور» و در این مسیر به جای استفاده از سایر وسایل نقلیه، از همین مونوریل استفاده شود. کاری هم ندارد. 3 سوت قابل بهره‌برداری است. نصب‌اش هم هیچ مشکلی نیست.
می‌توان از دکل‌های برق به‌عنوان پایه مونوریل استفاده کرد، سیم برق هم بشود ریل، آن توپی قرمز رنگی هم که روی سیم‌های برق هستند (آخرش هم نفهمیدیم کار این توپ‌ها چیست؟) نقش ایستگاه را بازی کنند. مسافری هم حالا خواست پیاده شود 2 راه دارد: یکی اینکه با حرکت ژانگولر، از روی سیم‌ها بگیرد بیاید پایین، راه دوم اینکه با استفاده از دکل پایین بیاید، البته راه سومی هم وجود دارد که در مقایسه با 2 راه دیگر مقرون به صرفه‌تر است و آن اینکه... ولش کن یادم رفت. مقصودم این بود که کلاً مونوریل خیلی فایده دارد.
خود من اگر جای سرپرست وزارت راه بودم، راه‌به‌راه مونوریل می‌زدم. باز آدم در مونوریل باشد، برق برود خیلی بهتر است که در مترو باشد و برق برود. در این فکرها بودم که رسیدم چالوس. فوری رفتم لب دریا. در ساحل داشتم به این فکر می‌کردم که آخر کشتی هم شد وسیله نقلیه؟! حیف که من به جای سرپرست وزارت راه نیستم. فوری بخشنامه می‌کردم به دانشمندان باتجربه کشورمان که عمدتاً زیر 25 سال سن دارند، یک مونوریلی اختراع کنند که در آب هم قابل بهره‌برداری باشد.
در همین فکرها بودم که از خواب بیدار شدم. تلویزیون را روشن کردم تا همراه با یک برنامه صبحگاهی صبحانه بخورم. تا تلویزیون روشن شد، جمال دلربای مونوریل و تبلیغات آن را دیدم. راستی، این آقای ضرغامی که زورش به ورزش کشور رسیده و به خاطر پخش مسابقات فوتبال، حاضر نیست یک قران پول بدهد، این آگهی‌ها را پولکی پخش می‌کند یا مجانی؟
