این موضوع حاوی نکته‌ای مهم است و آن اینکه نهضت ارتقای کیفیت در کشور بر خلاف روندهای جهانی، دوران رکود و ضعف را می‌گذراند.
در عین حال انگیزه برای رقابت کیفی در کشور و در بین تولیدکنندگان ایرانی کمرنگ است. این پیام خوبی برای اقتصاد کشور در راستای سند چشم‌انداز 20 ساله نیست.
در سنجش کیفیت، 4 متغیر یا شاخص زمان، مرغوبیت و قیمت کالا به همراه خلاقیت و نوآوری مورد توجه قرار می‌گیرد.
این شاخص‌ها در عین حال با استانداردهای بین‌المللی برای سنجش کیفیت فاصله دارد.
بنابراین باید گفت: کالاهای تولیدی ایرانی همچنان با استانداردهای کیفی بین‌المللی فاصله زیاد دارند و این فاصله هرساله با توجه به اضافه شدن شاخص‌های جدید و همچنین سخت شدن رقابت زیادتر نیز می‌شود.
توان ضعیف رقابت کیفی شرکت‌های ایرانی پیام دیگری نیز دارد و آن پایین بودن سطح تحقیق و توسعه و اقبال ضعیف شرکت‌های داخلی به این مقوله مهم ارتقای توان رقابتی است.
به‌راستی چرا شرکت‌های ایرانی نمی‌توانند جوایز ملی کیفیت را نصیب خود کنند؟
