بگذریم. امروز می‌خواهم تو را با یکی از بامزه‌ترین، باحال‌ترین و باکلاس‌ترین رسوم شهری‌ها آشنا کنم. به این رسم «فالودگی هوا» می‌گویند.
بگذار اول برایت بگویم فالوده چیست. فالوده نوعی بستنی سنتی است که در این شهر خیلی رواج دارد و چندین بستنی‌فروشی ادعا می‌کنند فالوده اختراع آنها بوده است. حالا اینکه اختراع که بوده چندان اهمیتی ندارد، مهم این است که انصافاً خیلی خوشمزه است. خصوصاً وقتی رویش آب‌لیموی حسابی هم بریزی!
قیافه فالوده تقریباً شبیه همان گرانتالمای خودمان در جزیره است که مامان شپلق با خرده‌های نارگیل و آب و شکر درست می‌کند، اما مزه‌اش خیلی متفاوت است و البته خنک است.
حالا این چه ربطی به رسم شهری‌ها دارد؟ الآن می‌گویم. خوب است تو 9 ماه کامل طول کشید تا به دنیا آمدی‌ها! عجله نکن!
ببین در شهر مردم عادت دارند کلی دود تولید کنند. مردم اینجا با ماشین، اتوبوس، مینی‌بوس، دودکش ساختمان، کارخانه‌های صنعتی، کارگاه‌های تولیدی و خیلی راه‌های دیگر دود تولید می‌کنند. اصولاً اگر دود تولید کردن یک ارزش یا اعتبار بود، این شهری‌ها در آن اول بودند، شک نکن!
خلاصه، این شهر که مثل جزیره ما نیست که هر روز و هر شب باران بیاید. برای همین تا وقتی که باران بیاید این دودها بالای شهر باقی می‌مانند؛ حالا می‌خواهد یک روز، یک هفته یا حتی یک ماه باران نیاید. این دودها همان‌جا می‌مانند. وقتی مدت ماندن این دودها طولانی می‌شود، وارونگی هوا اتفاق می‌افتد و دودها از بالا به پایین می‌آیند و همه شهر دودی می‌شود؛ درست مثل ماهی دودی!
به این اتفاق می‌گویند «فالودگی هوا»! چون چهره این اتفاق از بیرون خیلی شبیه همان فالوده است. البته اصلاً به خوشمزگی فالوده نیست، اتفاقاً خیلی هم بدمزه است؛ ولی خب شبیه است دیگر. البته طبق تحقیقات من این کلمه امروزه به اختصار «آلودگی هوا» گفته می‌شود. آخر این شهری‌ها خیلی دلشان می‌خواهد از کلمه‌های اختصاری استفاده کنند تا حرفشان زودتر تمام شود. شهری هستند دیگر، چه می‌شود کرد!
قربانت جرقه
