به گزارش لایوساینس بر اساس این پژوهش که نتایج آن در جورنال "علوم روانشناختی" منتشر شده است، دلیل این وضعیت این است که هنگام وجود تفاوت بزرگ در درآمدهای افراد، مردم کم درآمد یا با درامد متوسط احساس "اعتماد کمتری به دیگران" می‌کنند و انتظارشان این است با انصاف کمتری با آنها رفتار می‌شود.
این بررسی توضیح بالقوه در این مورد به دست می‌دهد که چرا شادکامی آمریکاییان همگام با افزایش ثروت ملی در 50 سال گذشته، افزایش نیافته است.
شیجیهیرو اویشی، از دانشگاه ویرجینیا، سرپرست این پژوهش در این باره گفت: "ناهمخوانی درآمدها در آمریکا به خصوص از دهه 1980 به بعد افزایش یافته است و به موازات این افزایش نابرابری کاهش قابل‌توجی در رضایت از زندگی و شادکامی مشاهده می‌شود."
نابرابری درآمد
این نتایج درباره حدود 60 درصد آمریکاییان، یا افرادی که در رده درآمد پایین و متوسط قرار دارند، صدق می‌کنند. در میان آمریکاییان ثروتمندتر میزان ناهمخوانی درآمدها اثری بر شادکامی ندارد.
پژوهشگران اقتصادی مدت‌هاست که افزایش نابرابری درآمد در آمریکا را با اندازه‌گیری‌ها با استفاده از شاخصی به نام "ضریب جینی" مستند کرده‌اند؛ هر چه ضریب جینی بالاتر باشد، شکاف بزرگتری میان ثروتمندان و فقرا وجود دارد. به گفته پژوهشگران در طول دهه 1960 و 1970 ضریب جینی در آمریکا با بسیاری از کشورهای اروپایی برابر بود و از فرانسه کمتر.
اما به گزارش برنامه توسعه سازمان ملل در فاصله سال‌های 1992 تا 2007 ضریب جینی در آمریکا 40.8 بود که بیشتر از 32.7 در فرانسه است.
به طور معمول در کشورهای اسکاندیناوی مانند فنلاند که مردمانی شادمان دارد، ضریب‌های جینی در طیف 20 قرار دارد.
اما مقایسه کردن شادکامی میان کشورها مشکل است، برای مثال آرژانتین (کشوری با شکاف درآمدی عمده) از بسیاری جهات دیگر به جز اقتصاد با فنلاند متفاوت است.
اویشی و همکارانش برای اینکه از این متغیرها رها شوند،"نظرخواهی اجتماعی عمومی" آمریکا که 1500 تا 2000 آمریکایی به طور تصادفی انتخاب‌شده را در هر سال یا هر یک سال در میان در فاصله سال‌های 1972 تا 2008 را اساس پژوهش‌شان قرار دادند. بیش از 48000 نفر به پرسش‌‌ها درباره اینکه چقدر شادکام هستند، چقدر به دیگران اعتماد دارند، و اینکه به نظر آنها دیگر افراد چقدر منصف هستند، پاسخ دادند.
توضیح علت ناکامی و ناخشنودی
این نتایج نشان داد که آمریکاییان در گروه‌های کم‌درآمد و با درآمد متوسط در حین دورانی که شکاف درآمدی زیاد است، نسبت به دوران کم بودن شکاف درآمدی، شادکامی کمتری دارند.(در افراد ثروتمندتر شکاف درآمدی اثری چه در جهت مثبت یا منفی ایجاد نمی‌کرد- گرچه یک بررسی دیگر نشان داده است که بخشیدن پول که به نظر می‌رسد این شکاف را کمتر می‌کند، می‌تواند بسیار شادکام‌کننده باشد.)
این نتایج تنها همبستگی میان دو عامل مورد بررسی را نشان می‌دهد، بنابراین پژوهشگران نمی‌توانند با اطمینان بگویند که شکاف درآمدی به طور مستقیم باعث ناکامی و ناخشنودی می‌شود یا نه،
اما اندکی کاوش بیشتر توضیحی محتمل را به دست می‌دهد. هنگامی که شکاف درآمدی افزایش یافت، افراد کم‌درآمد و با درآمد متوسط به طور فزاینده‌ای نسبت به سایر افراد بی‌اعتماد می‌شوند. همچنین این افراد با احتمال کمتری اعتقاد داشتند رفتار منصفانه نسبت به دیگران هنجار جامعه است. به گفته این پژوهشگران این گسیختگی اجتماعی توضیح‌دهنده کاهش شادکامی در این دوران است.
این پژوهشگران می‌گویند اگر این نتایج درست باشند، می‌توانند توضیح دهند که چرا در کشورهای با شکاف درآمدی کمتر نسبت به آمریکا، مانند دانمارک، فرانسه و آلمان با افزایش ثروت ملی شادکامی نیز بیشتر شده، اما در مورد آمریکا اینگونه نشده است.
اویشی درباره این نتایج گفت: "پیامدهای این نتایج روشن هستند. اگر به شادکامی اغلب مردم اهمیت بدهیم، لازم است کاری برای نابرابری درآمدها انجام دهیم."
