اما الان چی؟ الانه مد شده هر کس از خانه‌اش قهر می‌کند یک مرکز آموزش عالی راه بیندازد؛ با این رشد شگفت‌انگیز مراکز آموزش عالی از جمله دانشگاه پیام نور در دوران رئیس قبلی‌اش، هیچ بعید نیست که تا چند سال بعد تعداد دانشگاه‌های ما چند برابر تعداد دانشجویان شود؛ یعنی برای هر دانشجو یک دانشگاه پیام نور وجود داشته باشد؛ یا برسیم به روزی که تعداد دانشگاه‌های پیام نور ما از تعداد متقاضیان ورود به دانشگاه بیشتر شود در آن صورت ما مشکل کمبود دانشجو خواهیم داشت. چه کار باید کرد؟
یک راه این است که دانشجو را از چین وارد کنیم.
یک راه هم این است که مجلس در این مورد با دولت به منازعه بپردازد. یک راه هم این است که کنکور را به جای این که برای متقاضیان ورود به دانشگاه اختصاص دهیم، برای روسای دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی برگزار کنیم و در پایان، هر رئیس که در تست زدن موفق‌تر از رئیس دیگر بود، این حق را خواهد داشت که از معدود دانشجویان باقی مانده پذیرش کند و برخی از این کسانی را که راه به راه مرکز آموزش عالی راه می‌اندازند به عنوان صادرات غیرنفتی به کشورهایی نظیر سوریه، آذربایجان، افغانستان و ونزوئلا صادر کنیم.
این مسئله باعث می‌شود تورم موجود هم از تورم ۷۰ درصدی، نه حالا بگو ۱۷ درصدی به تورم ۲۰ درصدی تقلیل پیدا کند.
