این در حالی است که چنانچه بیمار شوید و گذرتان به بیمارستان بیفتد باید هفت‌خوان رستم را طی کنید. بخش پذیرش نخستین خوانی است که برخی در همان ابتدا از عهده پشت‌سر گذاشتن آن بر نمی‌آیند و راهی بیمارستان دیگری می‌شوند. اگر تصور می‌کنید بیمارشما اورژانسی است و زود در هر بیمارستانی پذیرش می‌شوید کمی در اشتباهید.
این ستون مجال طرح خوان‌های دوم تا ششم را ندارد. بنابراین زود می‌رویم سراغ خوان هفتم که مراجعه به صندوق است. ماجرا از این قرار است که تعدادی از بیمارستان‌ها مانند دانشگاه‌های دارای سطح علمی بالا شده‌اند. البته از این جهت که همان‌طور که ورود یا پذیرش‌شدن در آنها مشکل است خروج یا ترخیص شدن در آنها نیز سخت و طاقت‌فرساست. برای نمونه چنانچه بابت 2شب بستری شدن در یکی از این بیمارستان‌ها بخواهید حدود یک میلیون تومان وجه به صندوق بپردازید گاهی باید کلی اسکناس در جیب داشته باشید. زیرا همان‌طور که در تصویر مشاهده می‌کنید مسئولان بیمارستان تضمینی برای داشتن دستگاه کارتخوان به کسی نداده‌اند و فقط پول نقد دریافت می‌کنند.
مغازه چهارچرخ
تعدادی از فروشنده‌‌ها برای اینکه یک باب مغازه داشته باشند که به جای دو نبش بودن از چهار‌طرف ویترین داشته باشد و با چهارچرخ زیر آن بتوانند در چهار‌گوشه شهر جنس به خریدار بفروشند یک خودروی چهارچرخ خریده و به‌اصطلاح، چهارتا چهارتا جنس قسطی و نقد می‌فروشند. این افراد، گذشته از این که مالیات نمی‌دهند، جنس را بدون برچسب قیمت می‌فروشند و خلاصه هزار اشکال دیگر اما از زاویه نگاه یک شهروند که بعد از ظهر یا حتی ساعت 10شب را برای استراحت انتخاب کرده است تنها ایرادی که مطرح است صدای بلندگوی این فروشنده‌هاست. البته به عنوان فردی دارای احساس مسئولیت شهروندی، می‌توان فقط از فروشند‌گان سیار ساماندهی شده در بازار‌های روز و دارای مجوز فروش خرید کرد.
جای پای بی‌توجهی
بسیاری افراد عادت دارند اگر مرتکب اشتباهی شدند یا آن‌را جبران کنند یا تبعاتش را از بین برده و برخی نیز آن‌را مخفی می‌کنند. با وجود این تعداد اندکی وجود دارند که نه‌تنها دست به کار مثبتی بعد از ارتکاب آن اشتباه نمی‌زنند بلکه زیر اشتباه خود را نیز امضا می‌کنند. برای نمونه یکی روی درخت اسم و فامیل خود را یادگاری می‌نویسد و بابت این کنده‌کاری به خود می‌بالد. دیگری هم همان‌طور که در تصویر مشاهده می‌کنید با وجود علائم و موانع هشدار‌دهنده، اثر کفش خود را روی سیمان خیس باقی می‌گذارند. البته در این مورد خاص گاهی موانع یا علائم زیاد در معرض دید نیستند و به همین دلیل برخی رهگذران ناآگاهانه پا روی قسمت سیمانی می‌گذارند.
سدمعبر عریض
اگر باور ندارید که برای ساخت‌وساز می‌توان فقط مقدار حریم قانونی مشخص‌شده از پیاده‌رو را تصرف کرد، تصویر زیر را کمی دقیق‌تر مشاهده کنید. شاید بسیاری از رهگذران طی چندین روز و البته گاهی چندین ماهی که پیاده‌روی مسیرشان توسط مصالح، نخاله یا داربست‌های یک بساز و بفروش مسدود شده، فقط راه خود را کج کرده و از خیابان عبور کنند اما این تصویر نشان می‌دهد که هرقدر هم پیاده‌رو عریض باشد بازهم برخی از بساز و بفروش‌ها تا لبه جدول خیابان (یعنی تمام پیاده‌رو) را مدت‌ها برای انجام کارهای ساخت‌وساز ساختمان اشغال می‌کنند. این در حالی است که آنها فقط مجاز هستند بخشی از پیاده‌رو را برای انجام کارهای ساختمانی اشغال کنند. بنابراین با مشاهده چنین مواردی برای اینکه خودتان یا فرزندتان درمعرض عبور خطرناک از کنار خیابان قرار نگیرید، مرکز 137را برای رفع سدمعبر باخبر کنید.
