در آن زمان اجلاس این جنبش باید در بغداد برگزار می‌شد اما عراق با حمله به ایران که با دستور و تشویق قدرت‌های سلطه‌گر غربی صورت گرفته بود عملا نشان داده بود که به اصول بنیادین جنبش یعنی عدم‌وابستگی به غرب و شرق پایبند نیست.
جمهوری اسلامی ایران سیاست بی‌اثر کردن این اجلاس را در دستور کار خود قرار داد و در نخستین گام، اجلاس غیرمتعهدها را تحریم کرد. بغداد از مدت‌ها قبل به کمک آمریکا به دژ نفوذ ناپذیری تبدیل شده و تبلیغات بسیار وسیعی در این رابطه به راه افتاده بود و عنوان می‌شدکه «هیچ‌کس توانایی ناامن‌کردن پایتخت عراق را ندارد.»
بنابراین همزمان با اقدامات سیاسی، ایجاد ناامنی در بغداد نیز در دستور کار نظامی - سیاسی جمهوری اسلامی قرار گرفت تا ضمن هدف قرار دادن تأسیسات پالایشگاهی الدوره در جنوب شرقی این شهر، از برگزاری نشست سران غیرمتعهد در بغداد نیز جلوگیری شود. انجام این مأموریت به نیروی هوایی ارتش واگذار شد و سرهنگ خلبان عباس دوران برای جلوگیری از تشکیل کنفرانس سران غیرمتعهدها در بغداد، در تاریخ بیستم تیرماه سال 1361مأموریت یافت تا پایتخت عراق را ناامن کند.
تصمیم بر این بود تا سه فروند فانتوم کاملا مسلح به پرواز درآیند، هر سه، تا مرز پرواز کرده و تنها دو فروند از مرز گذشته و به هدف حمله‌ور شوند. فانتوم سوم در همان جا منتظر می‌ماند تا درصورت نیاز به آنها بپیوندد. مأموریت خلبانان، انجام عملیات روی بغداد و بمباران پالایشگاه،پایگاه الرشید یا ساختمان اجلاس در این شهر بود.
ساعت5:30 صبح سی‌ام تیرماه 61 مأموریت آغاز شد. خلبانان می‌بایست پس از عبور از مرز و ناامن کردن آسمان بغداد، به انجام ماموریت خود بپردازند و این در حالی بود که پیشرفته‌ترین تجهیزات پدافند هوایی از آسمان این شهر حفاظت می‌کرد. جنگنده‌ها تا 15کیلومتری بغداد بدون هیچ مشکلی پیش رفتند تا اینکه در این نقطه، با دیوار آتش و پدافند دشمن روبهرو شده و در همین فاصله چند گلوله به یکی از هواپیماها برخورد کرد. با اصابت این گلوله‌ها، موتور سمت راست هواپیمای دوران از کار افتاد اما او باز هم عملیات را ادامه داد. بنابراین هواپیماها به سمت جنوب شرقی شهر بغداد که پالایشگاه الدوره در آنجا بود، ادامه مسیر داده و با اینکه پدافند دشمن بسیار قوی عمل می‌کرد، تمام بمبها را روی این پالایشگاه ریختند.
جنگنده‌ها پس از تخلیه بمبها مسیری را ادامه دادند که در نهایت به سالن کنفرانس سران غیرمتعهد ختم می‌شد. در این زمان قسمت عقب هواپیمای دوران نیز مورد اصابت چندین گلوله ضدهوایی قرار گرفته و از بین رفت. هواپیما آتش گرفته و عباس از خلبان عقب (منصور کاظمیان) خواست که هواپیما را ترک کند و وقتی جوابی نشنید، دکمه خروج اضطراری کابین عقب را زده و کاظمیان به بیرون پرتاب شد.
فرمانده گروه در این لحظه طبق گفته‌های قبلی خود، تصمیمی مبنی بر ترک هواپیما نداشت. وی بارها گفته بود: «اگر هواپیما بال نداشته باشد خودم بال درآورده و بر سر دشمن فرود میآیم و هرگز تن به اسارت نخواهم داد.» شعله‌های آتش هرلحظه شدیدتر و ارتفاع هواپیما نیز هر لحظه کمتر می‌شد تا اینکه هتل محل برگزاری اجلاس غیرمتعهدها پیش روی خلبان قرار گرفت. دوران به سوی هتل ادامه مسیر داد و هواپیما را (درحالی‌که هنوز هدایت آن را برعهده داشت)، به ساختمان آن‌کوبید. این اقدام شهادت‌طلبانه عباس دوران در ناامن ساختن آسمان بغداد، موجب شد تا برگزاری این اجلاس از بغداد به دهلی نو منتقل شود.
